Bem-vindo a Salinas

Welkom in Salinas: onze eerste dag in de sloppenwijk.

Vandaag zijn we weer naar Salinas gegaan met Nadia, onze begeleidster. Hier hebben we ongeveer 3 uur rondgelopen om hoi tegen de mensen te zeggen en te kletsen. Het was heel leuk om de kinderen terug te zien, die ik nog kende van twee jaar geleden. Sommigen herkenden mij zelfs ook nog bij naam! 

De kinderen knuffelden ons de hele tijd en we moesten beloven dat we weer terug zouden komen. Veel kinderen waren onder de indruk van mijn blonde haren en wilde het aanraken. Ik werd ook een aantal keer “pop” genoemd, haha. 

Eind vorig jaar was er veel onrust in Salinas. Er waren veel geweldsincidenten en er werden moorden gepleegd. De politie moest iedere dag langskomen om mensen uit de wijk op te pakken. Het jongetje in het blauwe shirt heeft dan ook gezegd dat hij zijn huis eigenlijk niet meer uitdurft, omdat hij bang is om vermoord te worden.. Rond deze periode zijn de mensen in de wijk begonnen met het maken van muurschilderingen met betrekking tot het thema: vrede. Deze zijn te zien op de school van Salinas.

Samen met Nadia hebben we door een gedeelte van de wijk gelopen, waar ik een aantal foto’s van gemaakt heb. Overal om je heen lopen ook katjes en honden rond:

Rond 6 uur in de avond wordt het hier al echt donker. Tegen deze tijd waren wij net onderweg naar de auto om weer naar huis te gaan.

Tegen de tijd dat we bijna bij de auto waren, hebben we nog een ijsje gekocht van een mevrouw uit de wijk en heb ik Engels geoefend met een man uit de wijk. Hij wilt Engels gaan leren, zodat hij de kinderen van Salinas Engels kan gaan leren.

Het was tijd om te gaan, omdat het zo donker werd. Ineens hoorden we twee schotgeluiden een stuk verderop. Esmée en ik wisten niet goed wat te doen en wat het nou precies was. Aan de mensen uit de wijk, die om ons heenstonden, te merken, was het wel gevaarlijk. De mensen zeiden tegen Nadia dat we snel weg moesten gaan en zijn we even bij een gezin thuis geweest zodat we niet op straat liepen. Toen we weer naar buiten liepen om naar de auto te gaan, hoorden we verderop weer een schot. We zijn gewoon veilig weer thuisgekomen en Nadia vertelde dat zij dit zelfs nog nooit meegemaakt had in alle jaren dat zij al vrijwilligerswerk uitvoert in deze wijk.

Een interessante dag.. Heel leuk om de kinderen weer te zien en te merken hoe blij zij zijn dat wij er weer zijn, maar je ziet wel meteen weer in welke heftige omstandigheden zij leven.